In Memoriam Arnold De Smet

donderdag, 30 juni 2022

Deze week bereikte ons het droevige bericht van het overlijden van Arnold De Smet. Arnold was jarenlang een zeer gewaardeerde vrijwilliger van TreinTramBus. De uitvaartplechtigheid vindt plaats op 7 juli 2022 om 11u in de kerk van Zomergem. Wij denken terug aan Arnold als een enthousiaste, vlotte babbelaar maar ook een gedreven deskundige van het openbaar vervoer en een zeer hulpvaardige vrijwilliger bij TreinTramBus. Wij wensen zijn echtgenote, familie en vrienden veel sterkte toe.

Thea Swierstra schreef een prachtig In Memorium.

 

ARNOLD

Arnold leerde ik kennen toen ik in 2011 bij reizigersvereniging TreinTramBus ging werken. Arnold was het manusje van alles, de man zonder zittend gat die op zijn racefiets vanuit Zomergem naar Gent kwam gesjeesd om brieven te vouwen en in enveloppen te steken en liefst ook veel te babbelen. Over zijn bus bijvoorbeeld die weer te vroeg was vertrokken of gewoon niet was afgekomen.

Met Arnold beleefde je hilarische toestanden als je ermee op ledenreis was. Stond zowat de hele groep klaar om aan het dagprogramma te beginnen, dan zag je zijn vrouw Monique nog nerveus door de gangen van het hotel drentelen. “Ik vind Arnold niet. Waar zit die nu weer?” Uiteindelijk vertrokken we dan maar zonder Arnold – in een specifiek geval in Bern. We wilden uit de tram stappen bij het station en wie stond daar net klaar om in te stappen? Arnold. “Ik heb eerst alvast een paar lijntjes gedaan.” Voor de goede orde: een paar lijntjes zijn in het geval van TreinTramBussers complete lijnen afdweilen in het openbaar vervoer. Liefst op rails.

Een andere keer, in Lyon, zag Arnold zijn kans schoon om dicht bij de buschauffeur te gaan zitten om zo op de eerste rij de rit mee te kunnen volgen. Hij ondervond daarin echter concurrentie van Eddy, die zelf ook met de bus reed en dus wel eens wilde zien hoe zijn Franse collega dat allemaal deed en ja er was ook nog wat met de techniek en zo meer en zo verder. Ze ploften gelijktijdig op het eenpersoonsstoeltje neer en wilden beiden van geen wijken weten. Comfortabel zal het niet geweest zijn, maar ze deden zo dicht tegen elkaar geplakt de hele rit uit.

De laatste jaren zagen we Arnold niet meer. Hij was wat verongelijkt, omdat hij in een werkgroep op de vingers was getikt dat hij wat te veel vergaderde binnen de vergadering. Corona deed ook zijn duit in het zakje. Ik zag hem een paar jaar geleden toevallig nog in een protestfilmpje. Hij zag er plots zo oud uit, vond ik.

En hoe kom ik nu bij Arnold plots, hoewel ik vaak aan hem dacht als ik Zomergem passeerde? Gisteren reed Sven mij voorbij met de bus. Ik had nog gekeken: 6 minuten, dat leek me het wachten niet waard, in die tijd was ik te voet al bij de halte waar ik anders afgestapt zou zijn. En net toen ik daar was passeerde Sven daar dus al toeterend.

Ik berichtte Sven van mijn overweging om toch de bus maar niet te nemen en hij gooide het in zijn antwoord over een andere boeg. Dat het niet zo goed ging met Arnold. Waarop ik aan Kees vroeg of hij dat al wist. Ja, hij had net een mail ontvangen. Waarna ik vroeg of TreinTramBus dan geen bloemetje of zo moest sturen, aangezien Arnold toch best wel wat gedaan had voor de vereniging.

De woorden waren nog maar net geschreven of Kees liet weten dat hij een nieuw bericht had ontvangen. Arnold was gisteravond overleden. Hij werd 82 jaar. Het AZ Sint-Lucas was zijn laatste halte.